Val!

Eg har for fyrste gong i mitt liv stemd! Og det var ein blanda følelse. Eg kjenner på mange ting, blant anna frustrasjon. Sjølv om eg har gitt min stemme, følar eg ikkje at det har så mykje å seie. Heilt ærleg, ville eg nok hatt meir makt i mine hender, slik at styret vart akkurat slik eg ville hatt det. For å få det til må eg jo verta politikar, og det er per i dag ikkje aktuelt. Kanskje eg ein dag får sjans til å gjera noko meir enn å stemma. Kanskje eg ein dag får lov til å vera med å bestemma korleis me skal ha det.