I morgon skal eg i begravelse. Noko eg gruar meg til. Dei siste dagane har eg tenkt på kor urettferdig livet kan vera, og kor brått det kan ta slutt. Me veit aldrig kva som skal skje. Me kan få ein sjukdom, og døy langsomt. Det kan og gå fort. Me kan døy i morgon for alt me veit.
Grunnen til at eg seier dette er at me må verta meir bevisste på korleis me lev. Menneska rundt oss kan vera vekke i morgon. Det er difor viktig at me brukar tid me dei me bryr oss om. Alle veit at det er viktig, men det er lett å tenkja at ein skal besøka besteforeldre, tanter og onkler ei anna gong. Men me veit aldrig om det vert ei anna gong. Difor har eg ei oppfordring til deg. Lev livet slik at du ikkje angrar! Lev slik at du kan stå for dei vala du tek, og elsk dine medmennesker!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar